Os que saben agóchanse, precarios
prisioneiros da choiva que non chega
No medio andamos nós, extraviados
perdidiños na fronda dos letreiros
acode, vende, merca, inxerta, fala
dilapida, non chores, paga as copas
Fabrica fillos, véndeos, da as gracias
non esquezas a gloria da rutina
berra victoria en sábado, durmindo
esperta traxe branco, no domingo
Máis non fales comigo, non te quero
por máis que ás veces ben que te quixera
déixame ver se calas un segundo
e xa eres quen de ver onde agonizas
De velo un dia e dous e tres e catro
de soñalo nas noites, nas matanzas
nas bodas, nos bautizos, na tristura
que semella porvir, nos cemiterios
Non sei por qué cho digo, non te quero.
prisioneiros da choiva que non chega
No medio andamos nós, extraviados
perdidiños na fronda dos letreiros
acode, vende, merca, inxerta, fala
dilapida, non chores, paga as copas
Fabrica fillos, véndeos, da as gracias
non esquezas a gloria da rutina
berra victoria en sábado, durmindo
esperta traxe branco, no domingo
Máis non fales comigo, non te quero
por máis que ás veces ben que te quixera
déixame ver se calas un segundo
e xa eres quen de ver onde agonizas
De velo un dia e dous e tres e catro
de soñalo nas noites, nas matanzas
nas bodas, nos bautizos, na tristura
que semella porvir, nos cemiterios
Non sei por qué cho digo, non te quero.
No hay comentarios:
Publicar un comentario